ตอนที่ 1 – เลวี : จากความล้มเหลวสู่การทรงเรียก
เนื้อหา: เลวี ผู้มีอดีตอันด่างพร้อย (ปฐมกาล 34, 49:5–7) แต่พระเจ้าทรงเปลี่ยนแปลงเชื้อสายของเขาให้เป็นเผ่าปุโรหิต
แนวคิดหลัก: พระเจ้าทรงเปลี่ยนความอับอายเป็นพระสิริได้
เลวี : จากความล้มเหลวสู่การทรงเรียก
เลวี เป็นบุตรชายของยาโคบและนางเลอาห์ หนึ่งในสิบสองเผ่าของอิสราเอล ชื่อของเขามีความหมายว่า “สนิทสนม” แต่ชีวิตของเขาในช่วงแรกกลับเต็มไปด้วยความรุนแรงและความอับอาย
เหตุการณ์ที่เมืองเชเคม (ปฐมกาล 34) เลวีร่วมกับสิเมโอน พี่น้องของเขา ใช้อุบายแก้แค้นอย่างโหดร้าย ฆ่าชาวเมืองทั้งหลายเพราะเหตุที่น้องสาวถูกล่วงเกิน การกระทำนี้นำความเสียหายมาสู่ครอบครัว จนบิดาของเขาคือยาโคบเอ่ยคำตำหนิอย่างหนัก
ต่อมา เมื่อยาโคบใกล้สิ้นชีวิต เขาได้อวยพรแก่บุตรชายทั้งสิบสอง (ปฐมกาล 49) แต่สำหรับเลวี กลับไม่ได้รับพร—ตรงกันข้าม เขาได้รับคำสาปว่า “จะต้องถูกกระจัดกระจายท่ามกลางอิสราเอล” เพราะความโกรธเกรี้ยวและความรุนแรงที่เขาได้ทำไว้
แต่พระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา ไม่ได้ปล่อยให้คำสาปนี้เป็นจุดจบ ในเหตุการณ์ที่ภูเขาซีนาย เมื่อชนชาติอิสราเอลหลงไปบูชาลูกวัวทองคำ (อพยพ 32) มีเผ่าเดียวที่ยืนขึ้นเข้าข้างพระเจ้า คือเผ่าเลวี พวกเขาเลือกที่จะยืนอยู่ฝ่ายพระเจ้า แม้ต้องต่อสู้กับพี่น้องของตนเอง
ผลก็คือ คำสาปของยาโคบกลับกลายเป็นพระพร เผ่าเลวีได้รับการทรงเลือกให้เป็นเผ่าที่รับใช้ในพลับพลาและพระวิหาร เป็นผู้ช่วยเหลือมหาปุโรหิตและรักษาความบริสุทธิ์ของชนชาติ พวกเขาแม้ไม่ได้รับที่ดินเป็นมรดก แต่ได้รับเกียรติอันสูงส่ง—คือการเป็นมรดกของพระเจ้าเอง
เรื่องราวของเลวีจึงเป็นพยานที่ชัดเจนว่า พระเจ้าทรงสามารถเปลี่ยนความอับอายเป็นพระสิริได้ จากชายที่ถูกบิดาสาปแช่ง กลายเป็นเผ่าที่มีบทบาทสำคัญที่สุดเผ่าหนึ่งในแผนการแห่งความรอด
ข้อคิดสำหรับเรา คือ ไม่ว่าชีวิตเราจะเคยล้มเหลวหรือนำมาซึ่งความอับอายเพียงใด แต่ถ้าเราหันกลับมาหาพระองค์ พระเจ้าทรงสามารถเปลี่ยนความล้มเหลวนั้นให้กลายเป็นการทรงเรียกที่เปี่ยมด้วยเกียรติ และใช้เราเป็นพยานถึงพระสิริของพระองค์ได้
ปฐมกาล 34 — เรื่องราวเมืองเชเคม
ดีนาห์ บุตรสาวของยาโคบ ถูกเชเคมบุตรของฮาโมร์ เจ้าผู้ครองเมือง ล่อลวงและล่วงเกิน ต่อมาเชเคมเกิดรักเธอและขอแต่งงาน แต่พี่ชายของดีนาห์ โดยเฉพาะสิเมโอนและเลวี เต็มไปด้วยความโกรธ พวกเขาแสร้งทำเป็นยอมตกลง โดยกำหนดเงื่อนไขว่าชาวเมืองทุกคนต้องเข้าสุหนัต
เมื่อชาวเมืองยอมทำตาม และยังเจ็บป่วยไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ สิเมโอนและเลวีจึงบุกเข้าไปฆ่าชาวเมืองทั้งหมด รวมถึงฮาโมร์และเชเคม แล้วชิงตัวดีนาห์กลับมา
การกระทำนี้นำความอับอายและอันตรายมาสู่ครอบครัว ยาโคบผู้เป็นบิดาตำหนิบุตรชายทั้งสองที่ทำให้เขากลายเป็นที่เกลียดชังในสายตาประชาชาติรอบข้าง
ปฐมกาล 49:5-7
สิเมโอนกับเลวีเป็นพี่น้องกัน กระบี่ของพวกเขาเป็นอาวุธร้ายแรง
จิตใจของเราเอ๋ย อย่าเข้าไปในที่ชุมนุมของพวกเขา ศักดิ์ศรีของเราเอ๋ย อย่าเข้าร่วมในที่ประชุมของพวกเขา เพราะพวกเขาฆ่าคนด้วยความโกรธ เขาตัดเอ็นโคตัวผู้ตามอำเภอใจพวกเขา
ให้ความโกรธของพวกเขาถูกแช่งเพราะรุนแรง ให้ความโมโหของพวกเขาถูกแช่งเพราะดุร้าย เราจะให้พวกเขาแตกแยกกันในยาโคบ จะให้พวกเขาพลัดพรากกันไปในอิสราเอล
อพยพ 32:25-29
เมื่อโมเสสเห็นประชาชนเตลิดไป (เพราะอาโรนปล่อยเขาทั้งหลายให้เตลิดไป จนพวกเขาถูกพวกศัตรูเย้ยหยัน)
แล้วโมเสสยืนอยู่ที่ประตูค่ายร้องว่า “ใครอยู่ฝ่ายพระยาห์เวห์? จงมาหาเราเถิด” คนเลวีทั้งหมดก็มาหาโมเสสพร้อมกัน
โมเสสจึงกล่าวกับพวกเขาว่า “พระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘แต่ละคน จงเหน็บดาบแนบกายและไปมาตามประตูค่าย แล้วแต่ละคนจงฆ่าพี่น้องและมิตรสหายอีกทั้งเพื่อนบ้านของตัวเอง’ ”
คนเลวีก็ทำตามที่โมเสสสั่ง และประชาชนประมาณสามพันคนตายลงในวันนั้น
แล้วโมเสสกล่าวว่า “ในวันนี้ท่านทั้งหลายจงสถาปนาตัวเองรับใช้พระยาห์เวห์ แต่ละคนจงสู้รบกับบุตรและพี่น้องของตน เพื่อวันนี้พระองค์จะทรงอวยพรท่านทั้งหลาย”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น